1. Input:
  3. La Costa Brava és la costa gironina que comença a la roca de Sa Palomera (Blanes) i acaba a la frontera amb França, al municipi de Portbou; la seva longitud és de més de 200 km. Limita al nord amb la Costa Vermella rossellonesa, que n'és la seva continuació geogràfica, i al sud amb la Costa del Maresme. Inclou el litoral de tres comarques: la Selva, el Baix Empordà i l'Alt Empordà.
  5. Gràcies a la seva geomorfologia, molts dels espais del paisatge original encara romanen relativament poc contaminats per la pressió d'urbanització i d'una certa especulació immobiliària, com ara que el terreny força accidentat hi dificulta la construcció. Ans al contrari, els gratacels i hotels massius d'una arquitectura funcionalista poc inspirada dels anys seixanta i setanta del segle passat (i enllà) van robar a les platges i les parts més planes de la costa molt del seu encant "brau" aficionat per tants artistes.
  7. "Costa brava" és, des de temps immemorial, una locució pròpia de gent de mar. En els medis mariners es deia i es diu "costa brava" de tota costa abrupta i rocosa, de característiques anàlogues a la costa de Mallorca a la gironina. El nom potser no té arrel popular, però és d'origen mariner que, a la costa catalana i en el segle dinovè, és una forma d'arrel popular.[1]
  9. El terme Costa Brava, fou publicat inicialment al diari La Veu de Catalunya el 12 de setembre de 1908 pel poeta i escriptor Ferran Agulló i feia al·lusió a les cales i els pobles del Mediterrani situats en el litoral que va des de la desembocadura del riu Tordera, a Blanes, fins a Portbou, a la frontera amb França.
  11. La popular denominació «Costa Brava» assignada al litoral gironí fou adoptada internacionalment en els anys de màxima esplendor del fenomen turístic i es va oficialitzar l'any 1965.
  14. Output:
  16. A Costa Brava é a costa *gironina que empeza á roca de San *Palomera (Brandas) e acaba á fronteira con Francia, ao municipio de *Portbou; a súa longura é de máis de 200 *km. Limita ao norte coa Costa Vermella *rossellonesa, que é a súa continuación xeográfica, e ao sur coa Costa do *Maresme. Inclúe o litoral de tres comarcas: a Selva, o Baixo *Empordà e o Alto *Empordà.
  18. Grazas á súa *geomorfologia, moitos dos espazos da paisaxe orixinal aínda permanecen relativamente pouco contaminados pola presión de urbanización e dunha certa especulación inmobiliaria, por exemplo que o terreo abondo accidentado dificulta a construción. Máis ben ao oposto, os rañaceos e hoteis masivos dunha arquitectura *funcionalista pouco inspirada dos anos sesenta e setenta do século pasado (e aló) roubaron ás praias e as partes máis planas da costa moito do seu encanto "bravo" afeccionado por tantos artistas.
  20. "Costa brava" é, desde tempo inmemorial, unha *locució propia de xente de mar. Nos medios mariñeiros dicíase e dise "costa brava" de toda costa *abrupta e rochosa, de características análogas á costa de Mallorca á *gironina. O nome quizás non ten raíz popular, pero é de orixe mariñeira que, á costa catalá e no século *dinovè, é unha forma de raíz popular.[1]
  22. O termo Custa Brava, foi publicado inicialmente ao diario A Voz de Cataluña o 12 de setembro de 1908 polo poeta e escritor Ferran Aguillón e facía alusión ás calas e os pobos do Mediterráneo situados no litoral que vai desde a desembocadura do río *Tordera, a Brandas, deica *Portbou, á fronteira con Francia.
  24. A popular denominación «Custa Brava» asignada ao litoral *gironí foi adoptada internacionalmente nos anos de máximo esplendor do fenómeno turístico e vaise *oficialitzar no ano 1965.
  26. Google:
  28. A Costa Brava é costa Girona comeza a balance Sa Palomera (Blanes) e remata na fronteira con Francia, a cidade de Portbou, a súa lonxitude é de 200 km. Delimitada ao norte Coast Vermello Roussillon, que é a continuación do seu sur xeográfico e da Costa Maresme. Inclúe tres condados costeiros: Selva, Baix Empordà e Alt Empordà.
  30. Grazas á súa xeomorfoloxía, moitas das áreas de paisaxe orixinais permanecen contaminados con relativamente pouca presión da urbanización e algunha especulación, como o terreo é moi accidentado construción difícil. Pola contra, rañaceos e hoteis dunha arquitectura funcionalista maciza pouco inspirador anos sesenta e setenta do século pasado (e ademais) roubou as praias e partes planas da costa moito do seu encanto "bravo" para fa moitos artistas.
  32. "Costa Brava" é, desde tempos inmemoriais, unha voz de seu propio pobo ao mar. En ambientes mariños chamou e dixo "Costa Brava" de todos os gastos e características rochosas inclinadas análogas á costa de Mallorca para Girona. O nome non pode ter raíces populares, pero é de mariñeiro, a costa catalá e, no século XIX, é unha forma de raíces populares. [1]
  34. O termo Costa Brava foi inicialmente publicado no xornal A Voz de Cataluña o 12 de setembro 1908 polo poeta e escritor Ferran Agulló e aludiu ás praias e cidades situadas na costa mediterránea que se estende desde a desembocadura do Tordera, Blanes para Portbou, na fronteira con Francia.
  36. O nome popular "Costa Brava" atribuído a costa Girona foi adoptado internacionalmente os anos de máximo esplendor do turismo e oficializada en 1965.